Εναλλακτική Σοβιετική Τέχνη

Μια σημαντική έκθεση εγκαινιάζει το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στις 7 Ιουνίου 2006 στη Μονή Λαζαριστών και στην Αποθήκη Β1, Λιμάνι Θεσσαλονίκης , την έκθεση Εναλλακτική Σοβιετική Τέχνη (1956-1988). Η έκθεση παρουσιάζει την εναλλακτική -προς τον κυρίαρχο σοσιαλιστικό ρεαλισμό- τέχνη στη Σοβιετική Ένωση στις δεκαετίες από το 1950 ως το 1980. Οι καλλιτέχνες κινούνται στις κατευθύνσεις του νέου εξπρεσιονισμού, του μινιμαλισμού, της εννοιολογικής τέχνης, του φωτορεαλισμού.
Τα περισσότερα έργα προέρχονται από τη συλλογή του Γιώργου Κωστάκη και παρουσιάζονται πρώτη φορά στο κοινό. Το όνομα του συλλέκτη Γιώργου Κωστάκη είναι διεθνώς συνδεδεμένο με τη ρωσική πρωτοπορία (1910-1930). Η συλλογή του βρίσκεται μοιρασμένη μεταξύ δυο Μουσείων: της Πινακοθήκης Τρετιακόφ της Μόσχας και του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης – Συλλογή Κωστάκη της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα με τη συλλογή της ρωσικής πρωτοπορίας, ο Κωστάκης απέκτησε και μια συλλογή εναλλακτικής σοβιετικής τέχνης της περιόδου από το 1956 ως το 1977. Τα έργα από τις συλλογές του Γιώργου Κωστάκη καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα της τέχνης που έχει ονομαστεί ανεπίσημη, απαγορευμένη, underground, αντισυμβατική, νέα πρωτοπορία, μεταπολεμική πρωτοπορία. Τα παλαιότερα έργα των συλλογών δημιουργήθηκαν το 1956, την χρονιά που ο Νικίτα Χρουστόφ εξέδωσε το διάγγελμα για την αποσταλινοποίηση και την κατάργηση της προσωπολατρίας. Καλλιτέχνες: BELENOK , CHUIKOV,YEVGENII DYBSKII, NIKOLAI ESTIS, GOROKHOVSKII ,INFANΤΕ… Διάρκεια: Τετάρτη 7 Ιουνίου– 3 Σεπτεμβρίου 2006

Μειονότητες

Όταν κάποιος έχει διαφορετική γλώσσα από τους περισσότερους στη χώρα που ζει, διαφορετική κουλτούρα και θρησκεία, διαφορετικό χρώμα δέρματος (προς το πιο σκούρο, έστω Ινδός που ζει στην Σιγκαπούρη όπου επικράτησαν οι κινέζικης καταγωγής) και είναι φτωχός τότε ανήκει σε μειονότητα.

Αν κάποιος έχει διαφορετική γλώσσα από τους περισσότερους στη χώρα που ζει, διαφορετική κουλτούρα και θρησκεία, διαφορετικό χρώμα δέρματος (προς το πιο ανοικτό) και είναι πλούσιος τότε ανήκει σε παροικία και είναι κοσμοπολίτης.

γάμος

"Οι άντρες παντρεύονται επειδή έχουν κουραστεί, οι γυναίκες επειδή έχουν περιέργεια, και οι δύο είναι δυσαρεστημένοι." ~Όσκαρ Ουάιλντ

YEATS

BROKEN DREAMS


THERE is grey in your hair.
Young men no longer suddenly catch their breath
When you are passing;
But maybe some old gaffer mutters a blessing
Because it was your prayer
Recovered him upon the bed of death.
For your sole sake - that all heart's ache have known,
And given to others all heart's ache,
From meagre girlhood's putting on
Burdensome beauty - for your sole sake
Heaven has put away the stroke of her doom,
So great her portion in that peace you make
By merely walking in a room.
Your beauty can but leave among us
Vague memories, nothing but memories.
A young man when the old men are done talking
Will say to an old man,"Tell me of that lady
The poet stubborn with his passion sang us
When age might well have chilled his blood.
'Vague memories, nothing but memories,
But in the grave all, all, shall be renewed.
The certainty that I shall see that lady
Leaning or standing or walking
In the first loveliness of womanhood,
And with the fervour of my youthful eyes,
Has set me muttering like a fool.
You are more beautiful than any one,
And yet your body had a flaw:
Your small hands were not beautiful,
And I am afraid that you will run
And paddle to the wrist
In that mysterious, always brimming lake
Where those
What have obeyed the holy law
paddle and are perfect.
Leave unchanged
The hands that I have kissed,
For old sake's sake.
The last stroke of midnight dies.
All day in the one chair
From dream to dream and rhyme to rhyme
I have ranged
In rambling talk with an image of air:
Vague memories, nothing but memories

(α)γελάς Ελλάς αποφράς

Υπάρχει μια ταινία –ανατρεπτική και σατυρική- που λέγεται «και οι θεοί τρελάθηκαν». Σ’ αυτήν ένα μπουκάλι της Coca-Cola πέφτει στο κεφάλι ενός ιθαγενή (της Αφρικής;) και σύντομα όλη η φυλή το λατρεύει ως θεό. Βέβαια έτσι κι αλλιώς στην πόπ-αρτ το μπουκάλι της Coca-Cola είναι ένα από τα αντικείμενα μαζικής παραγωγής που «λατρεύονται» ως έργα τέχνης.
Μετά τους ανιμιστικούς «θεούς» που τρελάθηκαν κινηματογραφικά, ακολούθησε η μαζική υστερία με την νόσο των τρελών αγελάδων και η Ευρώπη έβλεπε με τρόμο την μοσχαρίσια μπριζόλα. Το κοκορέτσι είχε ποινικοποιηθεί. Ακολούθησε η νόσος των πτηνών όπου μας έσωσε από τον τρόμο ο γενναίος υπουργός υγείας Νικήτας Κακλαμάνης τρώγοντας δημόσια κοτόπουλο με αποτέλεσμα να μας βοηθήσει να αποενοχοποιηθούμε . Να’ναι άραγε ένα επικοινωνιακό τέχνασμα των Ευρωπαίων κτηνοτρόφων-για να λατρέψουμε (κι άλλο;) την παραγωγή τους- ή κρατική επιχορήγηση στον ακτιβιστή εχθρό των Mac Donalds Μποβέ η εισβολή των παρδαλών αγελάδων στην Αθήνα; Παλιά υπήρχε για την ανοησία η έκφραση «πράσινα άλογα»- πράσσειν άλογα. Σήμερα υπάρχουν πολύχρωμες αγελάδες. Πρόοδος.

αφαιρώντας τις γάζες

Wound in mind’s wandering
As mummies in the mammy-cloth are wound
(W.B.Yeats)

Το πρωί ξεκίνησα από το σπίτι για να πάω στη δουλειά προσπαθώντας να μην είμαι τυλιγμένος μέσα στις μνήμες, όπως τις προηγούμενες ημέρες. Είχα λείψει δύο ημέρες και η κατάσταση στο γραφείο προβλεπόταν έκρυθμη. Όμως όλα κυλούσαν χωρίς να με αγγίζουν.

Ήταν η πρώτη φορά εδώ και αρκετό καιρό που ένοιωθα ότι τα προβλήματα δεν οφείλονταν σε δικό μου σφάλμα. Αισθανόμουν –με λίγη έκπληξη- ότι ελέγχω τα πράγματα. Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες ο χρόνος περνούσε γρήγορα μέχρι το μεσημέρι.

Ξαφνικά, λίγο πριν το τέλος του ωραρίου κάποιος θύμωσε πολύ μαζί μου χωρίς λόγο. Τον θυμωμένο άνθρωπο τον είδα σαν κάποιο που δεν μπορεί να υποφέρει τον ίδιο του τον εαυτό, και το επεισόδιο αυτό έληξε.

Διάφοροι συνάδελφοι διαμαρτύρονταν ότι η σημερινή μέρα ήταν πολύ δύσκολη. Εγώ όμως ένιωθα πως σιγά-σιγά ξετύλιγα τις μνήμες που με έζωναν σαν γάζες και αποκτούσα και πάλι τον έλεγχο. Δεν ήμουν πια τυλιγμένος στην περιπλάνηση του νου.

απο τον Τσέ στον Τσίου

Αν ξέραμε τότε για ποιους απογόνους πολεμούσαμε…(Τίμος Μωραΐτης).

Χιλιάδες οθόνες κινητών έφεγγαν μέσα στην ανοιξιάτικη νύχτα, στην συναυλία της απόλυτης σταρ στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ο Μάνος είχε πάει μαζί με την Ειρήνη που είχε την ονομαστική της γιορτή. Ταυτόχρονα συμπλήρωναν τρία χρόνια σχέσης καθώς πρωτοσυναντήθηκαν στις διαδηλώσεις ενάντια στην επέμβαση στο Ιράκ, τον Μάρτιο του 2003. Φορούσαν και οι δύο το ίδιο μπλουζάκι με τον Τσέ αλλά η Ειρήνη δεν ήξερε ποιος ακριβώς ήταν και ο Μάνος βρήκε την ευκαιρία να της εξηγήσει πως δεν ήταν Κουβανός αλλά Αργεντινός-παρά την σημαία της Κούβας-και πως όχι δεν ήταν ποτέ ακτιβιστής ρόκερ όπως ο Μπόνο των U2. Έτσι γνωρίστηκαν. Αντάλλασσαν κάθε μέρα πολλά γραπτά μηνύματα καθώς και μουσικά κομμάτια σε μορφή mp3. Παρακολουθούσαν επιδοτούμενα προγράμματα επιμόρφωσης του Ο.Α.Ε.Δ που ο Μάνος τον έλεγε Οργανισμό Ανεργίας επηρεασμένος από το 1984 του Όργουελ όπου το Υπουργείο Πολέμου ονομάζεται Υπουργείο Ειρήνης. Απεχθάνονταν και οι δύο τον συνειδητό κυνισμό των μεσημεριανών τηλεοπτικών εκπομπών αλλά μερικές φορές τις παρακολουθούσαν στα κρυφά. Η σχέση τους ήταν σταθερή σαν δρομολόγιο Αγγλικού σιδηροδρόμου μα οι προοπτικές της αβέβαιες σαν πλοίο για τις Κυκλάδες τον Αύγουστο. Και έτσι με σεμινάρια συναυλίες και αντιπολεμικές πορείες ο καιρός περνούσε.

κοινωνική δικαιοσύνη

Η γιαγιά μου είπε πως πρέπει, πότε - πότε, να σκεφτόμαστε και τους φτωχούς. Εγώ εχτές, μετά το σχολείο τους σκέφτηκα γύρω στις πέντε το απόγευμα, ένας συμμαθητής μου ο Χαϊμαντάς ο Πέτρος γύρω στις εξίμισι. Σήμερα κανονίσαμε να τους σκεφτούμε και οι δύο συγχρόνως στις οχτώ το βράδυ, για πιο δίκαιη σκέψη. Σημείωμα μαθητή του δημοτικού σε πρόχειρο τετράδιο, 1990