(α)γελάς Ελλάς αποφράς

Υπάρχει μια ταινία –ανατρεπτική και σατυρική- που λέγεται «και οι θεοί τρελάθηκαν». Σ’ αυτήν ένα μπουκάλι της Coca-Cola πέφτει στο κεφάλι ενός ιθαγενή (της Αφρικής;) και σύντομα όλη η φυλή το λατρεύει ως θεό. Βέβαια έτσι κι αλλιώς στην πόπ-αρτ το μπουκάλι της Coca-Cola είναι ένα από τα αντικείμενα μαζικής παραγωγής που «λατρεύονται» ως έργα τέχνης.
Μετά τους ανιμιστικούς «θεούς» που τρελάθηκαν κινηματογραφικά, ακολούθησε η μαζική υστερία με την νόσο των τρελών αγελάδων και η Ευρώπη έβλεπε με τρόμο την μοσχαρίσια μπριζόλα. Το κοκορέτσι είχε ποινικοποιηθεί. Ακολούθησε η νόσος των πτηνών όπου μας έσωσε από τον τρόμο ο γενναίος υπουργός υγείας Νικήτας Κακλαμάνης τρώγοντας δημόσια κοτόπουλο με αποτέλεσμα να μας βοηθήσει να αποενοχοποιηθούμε . Να’ναι άραγε ένα επικοινωνιακό τέχνασμα των Ευρωπαίων κτηνοτρόφων-για να λατρέψουμε (κι άλλο;) την παραγωγή τους- ή κρατική επιχορήγηση στον ακτιβιστή εχθρό των Mac Donalds Μποβέ η εισβολή των παρδαλών αγελάδων στην Αθήνα; Παλιά υπήρχε για την ανοησία η έκφραση «πράσινα άλογα»- πράσσειν άλογα. Σήμερα υπάρχουν πολύχρωμες αγελάδες. Πρόοδος.