Η δικτατορία της άγνοιας.
Η γνώση δεν παρουσιάζεται ως αληθινή παρά μόνο αν ταυτίζεται με το αντικείμενο (adequatio intellectus e rei) και η αλήθεια πρέπει να ταυτιστεί με την πραγματικότητα.
Στην ιστορία της φιλοσοφίας η γνώση θεωρήθηκε πάντοτε σαν μια δυνατότητα εξασφαλισμένη σε όλους , σαν κάτι το αδύνατο ή κάτι το δυνατό σε καθορισμένες συνθήκες. Στην πραγματικότητα τι συνέβαινε;
Στην Αρχαία Αίγυπτο για παράδειγμα η περιχαράκωση της γνώσης σε λίγους και η καταβύθιση στην άγνοια για τους πολλούς ήταν η αποτελεσματικότερη οδός για την διατήρηση της ιεραρχημένης κοινωνίας.
Τα ιερογλυφικά μπορούσαν να τα αποκωδικοποιήσουν οι εκλεκτοί κι αυτή ήταν η ειδοποιός τους διαφορά από τους άβουλους δουλοπάροικους που μοχθούσαν για την επιβίωση όλων.
Στον Μεσαίωνα οι ημιφωτισμένες βιβλιοθήκες ήταν στην διάθεση των μοναχών, οι χωρικοί έκαναν την προσευχή τους κάτω από τον κατασκότεινο ουρανό ανακατεύοντας παγανιστικές δοξασίες με χριστιανικό δογματισμό.
Σήμερα οι μάζες αναστενάζουν στα γήπεδα, αποκεφαλίζονται ακούσια μπροστά σε slapstick τηλεοπτικά show, παραπληροφορούνται ασυνείδητα από την πιο άκριτη δημοσιογραφία όλων των εποχών. Ελάχιστοι διανοούμενοι ξεπορτίζουν από το μαντρί της άγνοιας και δημοσιολογούν.
Ο στόχος της δικτατορίας της άγνοιας είναι το κέρδος, αλλά το κέρδος δεν είναι αυτοσκοπός.
Η παραγωγή αγαθών απαιτείται για να ζήσεις καλά, πρέπει όμως να γνωρίζεις πώς να ζήσεις καλά.
9 σχόλια:
Το καθαρά γνωσιολογικό πρόβλημα αφορά την γνώση ως σχέση μεταξύ σκέψης και εξωνοητικής αντικειμενικής πραγματικότητας. Η βασική μορφή με την οποία παρουσιάζεται το πρόβλημα αυτό, είναι της σύμπτωσης της σκέψης με την πραγματικότητα (adequatio intellectus e rei)
H γνωσιολογία είναι ο κλάδος της φιλοσοφίας που εξετάζει και επαληθεύει τους όρους της εγκυρότητας της γνώσης, τα όρια μέσα στα οποία πραγματοποιείται η γνώση, την φύση των σχέσεων μεταξύ της σκέψης και της αλήθειας.
Καμια κυβερνηση,ανα τους αιωνες, δεν ηθελε να εχει πολιτες σκεπτομενους και γνωστες των πραγματων που συμβαινουν.Με αυτο το τροπο μπορει να τους ελεγχει και οχι να την ελεγχουν.
Στην πραγματικότητα σε καμία εποχή οι "πολίτες" δεν ήθελαν να έχουν γνώση διότι η γνώση προϋποθέτει τις ευθύνες που την ακολουθούν. Οι περισσότεροι ήθελαν να αφήνουν το βάρος των επιλογών σε άλλους. Η γνώση, όπως και οι αλλαγές, χρειάζονται κόπο. Σαν και αυτό που έλεγε ο ρώσος στρατηγός Σουβόροφ "Δύσκολα στη μάθηση, εύκολα στη μάχη". Επειδή όλοι προσπάθησαν να αποφύγουν τη μάχη δεν ήθελαν να έχουν και τη παραμικρή γνώση.
Όπως σήμερα. Κοίταζω τα κακόμοιρα τα παιδάκια μπου τρέχουν από το φροντιστήριο στα Αγγλικά και στο πιάνο και δεν ξέρω τι άλλο και σκέφτομαι: πόσο αγράμματος και φοβισμένος θα μείνεις τελικά κακόμοιρο μικρό παιδάκι.
Αυτή είναι η ροή των πραγμάτων όπως την επιλέξαμε, οι μόνοι αδικημένοι είναι κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις, τις οποίες καταδικάζουμε να μοιράζονται τη δική μας οκνυρία και ηλιθιότητα.
@constantin: δεν ήθελαν η δεν τους άφηναν? τουλάχιστον στην δική μου γενιά υπηρχε το όνειρο του πτυχίου.
@πρεζαtv: πολύ καλός τρόπος ελέγχου των μαζών είναι η διατήρησή τους στην άγνοια.
Η γνωση δεν εξασφαλιζει παντα την επιγνωση ραμον και ειδικα αυτη των...φτυχιων
.φτυχιων...;
Φτυχιων φιλε μου οπως λεμε φτηνος, φτηνιαρης, για πεταμα....
τα παρτάλια δηλαδή.
Δημοσίευση σχολίου