Φαντασμαγορικός Καπιταλισμός.

Σκηνές μέσα σ’ ένα λεωφορείο στην Ποσειδώνος : αλλοδαποί, συνταξιούχοι ναυτικοί, λουόμενοι, κοριτσάκια με ακουστικά στ’ αυτιά, χαλαρή διάθεση στα πρόσωπα, συζητήσεις για θέματα διαχρονικά και επίκαιρα.
Έξω περνούν κάμπριο αυτοκίνητα, τα καταστήματα είναι ευάερα, τα παραλιακά μαγαζιά διασκέδασης διακοσμημένα με φανταχτερά χρώματα. Φοίνικες και καγγελάκια πλαισιώνουν μπαμπάδες με καρότσια που βολτάρουν παραθαλάσσια, κυρίες βγάζουν τα σκυλάκια τους για βόλτα.
Κι ενώ σκέφτομαι ώ τι φαντασμαγορικός καπιταλισμός, ξαφνικά το σκηνικό της ευδαιμονίας ανατρέπεται, ασθενοφόρα και πυροσβεστικά με τις σειρήνες τους σε μέτρια ένταση μας προσπερνούν, οι μεσόκοπες λουόμενες σταυροκοπιούνται, τα κοριτσάκια εγκαταλείπουν προσωρινώς την νιρβάνα των walkman, οι διαχρονικοί αναλυτές επιστρέφουν αιφνιδίως στο τώρα: κάποιον τον χτύπησε το τράμ, αυτοκτονία ίσως.