Δρόμοι Παλιοί
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ
Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε
Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Ερμηνευτές: Γιώργος Νταλάρας, Δήμητρα Γαλάνη
3 σχόλια:
Υπεροχο.Δεν υπαρχουν λογια.
αναρωτιεμαι αν υπηρξε τοσο επιτυχημενος γιατρος οσο ποιητης ;)
τηρουμενων των αναλογιων ηταν πολυ καλος γιατρος παρα τις διωξεις.
αν θεωρησουμε οτι η ιδιοτητα γιατρος δεν εχει μονο βιολογικη διασταση αλλα και κοινωνικης πρωτοποριας, ε τοτε ηταν ΓΙΑΤΡΟΣ.
Δημοσίευση σχολίου