Διαζύγιο


Γνωριστήκαμε με την Χαρούλα Αστρίτη στην Κόρινθο. Το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν ότι έχει δική της ταβέρνα και δικό της αυτοκίνητο. .

Κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες αλκοόλ με αποτέλεσμα άλλοτε να χάνει τις αισθήσεις της, άλλοτε να έχει τροχαία ατυχήματα, άλλοτε να δημιουργεί καταστάσεις για τις οποίες μετάνιωνε όταν ξεμεθούσε .
Κατόπιν παραινέσεων μου μετρίασε προσωρινά την χρήση αλκοόλ, συνέχισε όμως να είναι προσβλητική με τους πάντες γιατί πίστευε ότι όλοι ακόμα και οι φίλοι της, οι στενοί συγγενείς την ζήλευαν και ήθελαν το κακό της.
Τον αδελφό της τον θεωρεί οριακή προσωπικότητα με αδικαιολόγητες φοβίες και εμμονές, την σύζυγο του ανώριμη και ανεύθυνη , την μητέρα της μνησίκακη, εκμεταλλεύτρια και ζηλόφθονη.

Συζήσαμε παρά τις επιφυλάξεις μου ως προς τον χαρακτήρα της τις δυσκολίες του οποίου η ίδια απέδιδε σε τραυματικές εμπειρίες όπως η πρόωρη απώλεια του πατέρα της, το μίσος της μητέρας της προς αυτήν και μια προηγούμενη τραυματική μακροχρόνια σχέση της .
Χωρίς να το περιμένω έμεινε έγκυος και έτσι παντρευτήκαμε παρά τις προαναφερόμενες επιφυλάξεις , δικές μου συγγενών και φίλων. Παντρευτήκαμε Νοέμβριο του 1993 και το παιδί μας γεννήθηκε Μάρτιο του 1994 και δεν ήταν πρόωρο.

Πριν παντρευτούμε με προέτρεπε να απαιτήσω το ποσό των τριάντα πέντε εκατομμυρίων δραχμών από τους γονείς μου ώστε να έχουμε ανάλογη οικονομική κατάσταση. Παρότι είχα πάντοτε πολύ μικρότερα εισοδήματα πλήρωνα όλα τα κοινά έξοδα προκειμένου να την καθησυχάζω ότι δεν βρίσκομαι μαζί της για τα χρήματα της όπως πίστευε ακράδαντα για τις προηγούμενες σχέσεις της.
Κατά την ίδια οι άντρες την θέλουν για την περιουσία και την καταγωγή της και οι γυναίκες την μισούν.
Σύντομα αποκτήσαμε ένα δεύτερο παιδί και εγώ αφελώς πίστευα ότι οι σχέσεις μας παρουσίαζαν βελτίωση.

Ο χαρακτήρας της όμως παρέμενε ο ίδιος. Περιφρονούσε και έδιωχνε κάθε γυναίκα που μας βοηθούσε με τα παιδία γιατί εργαζόμασταν και οι δύο , επειδή ήταν κατά την ίδια ανίκανες και την φθονούσαν.
Την ίδια περιφρόνηση έδειχνε και προς τους γονείς μου ( άντε γαμηθείτε τους είπε σε μια περίπτωση –το έμαθα εκ των υστέρων) όταν έρχονταν να μας βοηθήσουν στο σπίτι μας και προς την αδελφή μου την οποία θεωρούσε αλαζονική και εκμεταλλεύτρια των γονιών μου.
Το σπίτι μας επιπλώθηκε και εξοπλίστηκε με έξοδα δικά μου και των γονιών μου.


Όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μας απαίτησε περιουσιακά στοιχεία από τον πατέρα μου ο οποίος προέβη σε δωρεά κτημάτων πλήρους κυριότητας στην νήσο Ρόδο. Άρα τα παιδία μας δεν στερούνται περιουσιακών στοιχείων όπως ψευδώς μεταξύ άλλων δηλώνει .
Το 1998 η Χαρούλα τελείωσε πρώτη την εκπαίδευσή της στο τραγούδι στην Αθήνα και τον Φεβρουάριο μετέβη στην Κόρινθο παίρνοντας μαζί της τα παιδία και εγκαταλείποντας εμένα και το σπίτι μας .
Μέχρι τότε είχαμε συμφωνήσει ότι θα ζούσαμε στην Αθήνα και μάλιστα είχε βρίσει σκαιωδώς την αδερφή μου επειδή ο σύζυγός της μάθαινε το ίδιο όργανο με εμένα.
Παράλληλα όμως με απέτρεπε από το να δημιουργήσω προϋποθέσεις ένταξης μου στο Μέγαρο Μουσικής που ήταν ο βασικός επαγγελματικός μου στόχος.
Με εκβίασε να δεχτώ αυτήν την κατάσταση απειλώντας με χωρισμό και διακοπή της
επικοινωνίας μου με τα παιδιά μου.

Υποχρεώθηκα τότε να μείνω στο σπίτι των γονιών μου προκειμένου να περιορισθούν
τα έξοδα και να δίνω χρήματα στην σύζυγο μου και να πηγαινοέρχομαι στην Κόρινθο για να δω τα παιδιά μου.
Από το1998 έως το 2000 η Χαρούλα δεν ήρθε ποτέ στην Αθήνα να με δει.
Επίσης μου απέκρυβε ότι συνέβαινε στα παιδιά από το πιο απλό όπως μια παιδική ασθένεια έως το ότι για πέντε ώρες είχε χαθεί ο πεντάχρονος γιος μου Κώστας.
Όποτε ερχόμουν στον Κόρινθο έβρισκα τα παιδιά μου ( 3-5 χρονών τότε) μόνα τους (η γιαγιά τους κάπου αλλού βρισκόταν συνήθως, η μάνα τους στην δουλειά) πεινασμένα και ρακένδυτα μέσα στο κρύο.

Η απάντηση της συζύγου μου ήταν ότι και αυτή έτσι μεγάλωσε στο υπόγειο της ταβέρνας του πατέρα της παρέα με τους πελάτες.
Παράλληλα ασχολιόμουν με τον συνδικαλισμό στο ωδείο όπου έκανα ειδικότητα και με ένα βαρύτατο πρόβλημα υγείας του πατέρα μου που είχε αίσια έκβαση. Πίστευα ότι όπως βελτιώθηκε η κατάσταση στο ωδείο και η υγεία του πατέρα μου και με τις δικές μου προσπάθειες έτσι θα κατάφερνα να βελτιώσω και την κατάσταση στην οικογένεια μου.
Υπό αυτές τις συνθήκες εγκαταστάθηκα το 2000 στην Κόρινθο .

Με απομόνωνε από συγγενείς και φίλους μη δεχόμενη να έρθουν στο σπίτι προφασιζόμενη ότι ήταν κουρασμένη και απαξιώνοντας τους ως προς την καταγωγή τους αν και βρισκόμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα.
Στο σπίτι δεν υπήρχε ποτέ φαγητό αν δεν φρόντιζα , ούτε καθαρά ρούχα ούτε για μένα ούτε για τα παιδιά. Τα παιδιά αν δεν τα ξέντυνα τα άφηνε να κοιμούνται με τα ρούχα που πήγαιναν στο σχολείο.
Τα χρήματα που υποτίθεται ότι έπαιρνα για να εργάζομαι ως μόνος οργανοπαίχτης καθημερινά, σαββατοκύριακα και αργίες στην ταβέρνα κληρονόμων Αστρίτη δεν τα είδα ποτέ γιατί πήγαιναν σε κοινά έξοδα όπως η ανακαίνιση του διαμερίσματός της στην οδό Νοεμβρίου 17 και του πολυτελούς εξοχικού της στην Σανγκριά για τα οποία επιφυλάσσομαι.
Παρά τα όσα προβλήματα ψευδώς αναφέρει ότι αντιμετώπιζα , κατάφερνα να εργάζομαι σε άλλες τρεις έμμισθες θέσεις ώστε να μπορώ να αγοράζω τρόφιμα για την οικογένεια μου, ρούχα για τα παιδιά, καλλυντικά για εκείνη και να καλύπτω πάντα τα κοινά μας έξοδα.

Παρά την αυτοκαταστροφική μου συμπεριφορά κατάφερα να μεταμορφώσω μια κακής φήμης ταβέρνα , βρώμικη με επισκέπτες να καπνίζουν μέσα στις τουαλέτες, πελάτες να μαγειρεύουν σε γκαζάκια γιατί δεν επαρκούσε το χορηγούμενο φαγητό, σε μια μικρή ευπρεπή μονάδα ψυχαγωγίας.
Ταυτόχρονα έγινα μέλος διοικητικών συμβουλίων σωματείων καλλιτεχνών.
Η ίδια συνέχιζε την σχέση της με το αλκοόλ πιο <<ελεγχόμενα>> από ότι παλιότερα,
Δεν έπινε παρουσία τρίτων, έπινε όμως το πρωί για να πάρει δυνάμεις να πάει στη δουλεία της όπου πάντα υπάρχει ένα μπουκάλι Martini και συχνά πίνει ανάμεσα σε δύο ραντεβού γιατί οι πελάτες της (δικά της λόγια) της σπάζουν τα νεύρα με τις ανοησίες τους, αλλά τουλάχιστον τους παίρνει λεφτά.
Θεωρεί ότι η μοναδική σημαντική ικανοποίηση είναι η απόκτηση χρημάτων.
Ο μικρός μας γιος την κατηγορεί ότι δεν ενδιαφέρεται γι αυτόν αλλά μόνο για τα χρήματα.

Συχνά έπαιρνε χρήματα από εμένα για προσωπικά της έξοδα λέγοντας ότι δεν έχει παρ¨ όλο που τα εισοδήματά της ξεπερνούν τα 150.000 Euro τον χρόνο χωρίς να υπολογίσουμε άλλες 30.000 Euro τον χρόνο από την ταβέρνα .
Συνήθως γύριζε αργά στο σπίτι μετά από κατ΄ οίκον επισκέψεις, πολύ νευριασμένη και τις περισσότερες έβριζε και έδερνε τον μικρό μας γιο ο οποίος μετά από αυτή την κατάσταση τα έκανε επάνω του στον ύπνο του (ούρα και κόπρανα)στα εννιά του χρόνια.

Της πρότεινα πολλές φορές να πάμε να ζητήσουμε την βοήθεια παιδοψυχολόγου, αρνήθηκε όμως λέγοντας ότι όλα τα προβλήματα λύνονται με την πίστη την νηστεία και την προσευχή (εγώ απευθύνθηκα μόνος μου) . Αυτή ήταν και η συμβουλή της προς τους πελάτες της.
Τα παιδιά μας συχνά τα προτρέπει να ακολουθήσουν τον μοναχισμό.
Όταν διαφωνούσαμε για κάτι όπως οι εξοντωτικές συνθήκες για τις εργαζόμενες στην ταβέρνα έπαιρνε τα παιδιά και εξαφανιζόταν για εικοσιτετράωρα χωρίς να έχω την δυνατότητα να επικοινωνήσω ούτε μέσω τρίτων.

συνεχίζεται