Λυτρώθηκες από τη λύτρωση, είπε κι η φωνή του ήταν τραχιά, βραχνιασμένη από τους αγέρηδες της θάλασσας, λυτρώθηκες από τη λύτρωση, ετούτος είναι ο πιο αψηλός άθλος του ανθρώπου, τέλεψε η θητεία σου στην ελπίδα και στο φόβο, έσκυψες στην άβυσσο κι είδες αναποδογυρισμένο το είδωλο του κόσμου και δεν τρόμαξες . Σκύψαμε μαζί στην άβυσσο, σύντροφε ακριβέ και δεν τρομάξαμε. Θυμάσαι ; Νίκος Καζαντζάκης : Αναφορά στον Γκρέκο
1 σχόλιο:
Και ετσι ειναι το σωστο!!!
Δημοσίευση σχολίου