Linkblogs.

Κατά καιρούς συνάδελφοι μπλογκεράδες αποχωρούν -άλλοτε καταγγέλοντες, άλλοτε με λιγότερο θόρυβο- απο το μόνιτορ. Τα περι άνισης μεταχείρισης, οι καταγγελίες για σικέ λινκ-μπλόγκιν, η ανισότητα γραμματοσειρών κ.ο.κ. επαναλαμβάνονται και απο άλλους μπλογκεράδες που δεν επέλεξαν ακόμη την δυναμική στάση της αποχώρησης. Νομίζω ότι πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο με το τι γράφουμε και κάπως λιγότερο με την ανταπόκριση που λαμβάνουμε εμείς ή κάποιος άλλος. Τα λινκμπλόγκς είναι μόνο ένα εργαλείο και ως τέτοιο πρέπει να τα βλέπουμε. Οταν κάνω λινκ ή λινκμπλόγκ σε κάποιο ποστ αυτό στο μυαλό μου εχει μόνο δύο έννοιες: να μπορώ να ξαναβρώ κάτι που μου άρεσε και δευτερευόντως να προτείνω έμμεσα σε κάποιον άλλο να το διαβάσει. Καμμία άλλη σκοπιμότητα. Οταν βλέπω διάφορα ποστ στο μόνιτορ, σχεδόν ποτέ δεν δίνω σημασία στο μέγεθος της γραμματοσειράς και λέω σχεδόν ποτέ γιατί μερικές φορές λειτουργώ αντίστροφα, ψάχνω σε ποστ με μικρές γραμματοσειρές γιατί εκεί βρίσκω κάτι που αξίζει ως γραφή, ως πρωτότυπη σκέψη, ως φρέσκια ματιά. Αυτά αναζητώ στην μπλογκόσφαιρα, απο "έγκριτους" δημοσιολόγους έχουμε ενα σωρό στις εφημερίδες , τα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις.

Οσον αφορά τα λινκμπλόγκς, η ποσότητα με αφήνει αδιάφορο, δεν πάει να έχει δεκαπέντε μάκηδες και τάκηδες και σούλες κάποιο ποστ, εμένα με παρακινεί να το διαβάσω η υποσημείωση-έστω μονήρης- απο μπλογκεράδες που νομίζω ότι έχουν παραπλήσια κριτήρια μ' εμένα.

Πολύ κακό για το τίποτα; Oχι ακριβώς, αν σκεφτεί κανείς ότι τα ελληνόφωνα μπλογκς είναι γύρω στα χίλια μέσα σε 42 εκατομμύρια παγκοσμίως κι οτι παρά το επίσης περιορισμένο ποσοτικά κοινό στο οποίο απευθύνονται υπάρχουν πολλά με υψηλή ιστοθέαση, μέσα στις πρώτες δεκάδες χιλιάδων της παγκόσμιας κατάταξης.
Αρα κάποιο ρόλο πρέπει να παίζει και το μόνιτορ.