9.3.06

στον κήπο των ονείρων

Εις μάτην επανέρχομαι
αναζητώντας χώρους γνώριμους
πρόσωπα προσηνή
σκιές ανθρώπων, απόηχους λέξεων
φθαρμένες φωτογραφίες
μέρες αδάκρυστες.

2 σχόλια:

adamantia είπε...

"τιποτα δεν παει χαμενο στην χαμενη σου ζωη"...δια στοματος Μανολη Ρασσουλη :)εξαιρετικο στην απελπισια του το γραφτο σου...

ramon είπε...

ευχαριστω