Απολογισμός
Σκονισμένες μέρες, σκονισμένα όνειρα
μέρες σαν μολυβένια στρατιωτάκια στην γραμμή
διαδέχονται η μια την άλλη ίδιες γκρίζες βαρετά ομοιόμορφες
σαν μολυβένια στρατιωτάκια που τα λειώνει η φωτιά
και δεν μένει τίποτα να θυμίζει τα όνειρα που καθεμιά τους ντύθηκε για να μας ξελογιάσει.
Μέρες άδειες πεταμένα τσόφλια στροβιλίζονται
με του ανέμου τις ριπές σκορπίζονται και χάνονται
μιας νιότης μακρινής φοβερά απολιθώματα.
Μέρες που διάβηκαν με πλουμιστά όνειρα φορτωμένες αγύρτισσες ξελογιάστρες με γιορντάνια στολισμένες
γριές ξεδοντιάρες στέκουν τώρα με τα λιπόσαρκα δάχτυλά τους
το τέλος δείχνοντας.
της Αδαμαντίας Παπαγεωργίου
3 σχόλια:
αδημοσίευτο παρά την αξία του
ΠΟΛΥ ΑΛΗΘΙΝΟ.ΜΕ ΚΑΘΗΛΩΣΕ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ
Ο Καβαφης τελικα τα 'πε πιο αισιοδοξα ραμον....
Καβάφης Κ.Π.
Κεριά
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
Δημοσίευση σχολίου